Psycholog, psychoterapeuta w żywcu

to cykl regularnych spotkań dziecka z psychoterapeutą. Do indywidualnych potrzeb Małego Klienta dopasowuje się częstotliwość i czas trwania sesji. Gabinet oraz jego wyposażenie służą stworzeniu bezpiecznej przestrzeni do zabawy i rozmowy na trudne tematy. Pracując z dziećmi młodszymi korzystam z metod terapii zabawą, arteterapii i biblioterapii.  Sięgam po figurki, pacynki, gry planszowe oraz książki. Udzielając wsparcia młodzieży pomagam im poprzez rozmowę budować indywidualną tożsamość opartą na zaufaniu do samego siebie oraz osiągać satysfakcjonujące relacje z rodziną i rówieśnikami. Szczególny nacisk w swojej pracy kładę na zbudowanie bliskiej, terapeutycznej więzi zarówno z dzieckiem jak i nastolatkiem, których wspieram.

Najczęściej udzielam pomocy dzieciom i nastolatkom:

• prezentującym objawy zaburzeń nastroju (zaburzenia lękowe, depresja);
• doświadczającym wybuchów złości lub trudności w regulacji emocji;
• nieśmiałym mającym trudności w odnalezieniu się w grupie rówieśniczej, wycofującym się z nawiązywania relacji rówieśniczych;
• będącymi osobami na spektrum autyzmu, z ADHD, (C)APD;
• doświadczających trudności w nauce oraz mierzących się z niepowodzeniami szkolnymi;
• posiadającym orzeczenie o potrzebie wczesnego wspomagania rozwoju;
• w kryzysie życiowym, doświadczającym trudności w adaptowaniu się do zmian (rozwód rodziców, narodziny rodzeństwa, adaptacja przedszkolna, zmiana szkoły, nauczanie zdalne);
• nastolatkom sięgającym po używki, doświadczającym myśli samobójczych, dokonującym aktów autoagresji, doświadczającym stresu egzaminacyjnego, przeżywającym dylematy związane z okresem dojrzewania takimi jak: akceptacja swojego ciała, tożsamość, identyfikacja seksualna, pierwsze doświadczenia seksualne).

to forma wsparcia kierowana do osób, który ukończyły 18 rok życia. Służy ona uczeniu klienta nowych dróg rozwiązywania problemów oraz bezpiecznych i zdrowych sposobów radzenia sobie z trudnościami zarówno w sferze zawodowej jak i prywatnej, poprzez odkrywanie i aktywizowanie potencjału rozwojowego. W pracy z osobami dorosłymi przywiązuję dużą wagę do odkrywania posiadanych zasobów oraz do wyposażania klienta w kompetencje i narzędzia pozwalające efektywnie stawiać czoła stresowi dnia codziennego i różnym kryzysom.

Towarzyszę terapeutycznie osobom dorosłym, które potrzebują/pragną:

• poprawić jakość swojego życia w różnych jego sferach;
• nauczyć się radzić sobie ze stresem i zmniejszyć poziom odczuwanego na co dzień lęku;
• budować silne poczucie własnej wartości i dobrze czuć się z samym sobą;
• poradzić sobie z zaburzeniami lękowymi (zamartwianie się, lęk społeczny, agorafobia, ataki paniki, fobie, zaburzenia obsesyjno – kompulsyjne);
• poradzić sobie z depresją, przedłużającym się smutkiem;
• poradzić sobie z chorobą, stratą;
• nauczyć się radzić sobie ze złością i agresją;
• zmierzyć się z zaburzeniami odżywiania (anoreksja, bulimia);
• poprawić jakość swoich relacji małżeńskich, partnerskich, przyjacielskich;
• nauczyć się radzić sobie z emocjami;
• uzyskać wsparcie w trudnych sytuacjach życiowych;
• rozwiązać problemy w relacjach z mężem, partnerem, rodziną i innymi ludźmi;

To kilka – kilkanaście spotkań, podczas których wspólnie z klientem przyglądamy się zaistniałej trudności, próbujemy zrozumieć jej przyczynę oraz poszukujemy możliwych dla klienta dróg jej rozwiązania.
Jest to forma wsparcia dedykowana rodzicom borykającym się z problemami wychowawczymi, niepokojącymi się o ścieżkę rozwoju dziecka, szukających form wsparcia dla siebie i swojej rodziny w przezwyciężeniu rozmaitych trudności.

Zazwyczaj tę formę pomocy proponuję rodzicom:

• mierzącym się z poczuciem, że dotychczasowe sposoby radzenia sobie okazały się niewystarczające;
• martwiących się z powodu zmian obserwowanych w zachowaniu dziecka;
• szukających pomocy w stawieniu czoła takim trudnościom rozwojowym u dzieci jak m.in: problemy ze snem, jedzeniem, wydalaniem (nawykowe zaparcia), treningiem czystości, „buntem dwulatka”, zachowaniami ryzykownymi u nastolatków);
• otrzymującym dla swojego dziecka diagnozę zaburzeń ze spektrum autyzmu, ADHD, (C)APD, zaburzeń lękowych, depresji itp;
• odczuwającym niepokój związany ze zmianami pojawiającymi się w rodzinie (utrata bliskiej osoby, choroba, covid i zdalne nauczanie, pojawienie się nowego członka rodziny);
• szukającym wiedzy, jak mogliby stawić czoła trudnemu wyzwaniu, z którym mierzy się dziecko lub cała rodzina;

Spotkania te kończą się głębszym zrozumieniem danego zachowania dziecka, wypracowaniem nowych strategii radzenia sobie lub decyzją o potrzebie rozpoczęcia procesu psychoterapeutycznego z dzieckiem, innym członkiem rodziny lub objęciem nim wszystkich jej członków (terapia rodzinna).

Z tej formy wsparcia korzystają rodzice dzieci, których niepokoi rozwój ich dziecka oraz osoby nastoletnie i dorosłe, które podejrzewają, że mogą być osobami na spektrum autyzmu.

Etapy diagnozy:
1. Wywiad rozwojowy.
2. Obserwacja i próby diagnostyczne.
3. Przekazanie diagnozy.

Wywiad rozwojowy przeprowadzany jest wyłącznie w obecności rodziców dziecka oraz w razie potrzeby innych ważnych członków rodziny. Ma on charakter rozmowy prowadzonej przez specjalistę w celu zebrania ważnych danych na temat wczesnych etapów życia osoby diagnozowanej. Spotkanie uzupełniane jest odpowiednimi formularzami, które dostają do wypełnienia rodzice lub inne osoby mające kontakt z dzieckiem np. nauczyciele.
Następnie dochodzi o spotkań z dzieckiem, podczas których psycholog dokonuje diagnozy z wykorzystaniem profesjonalnych metod i narzędzi w oparciu o aktualnie obowiązujące kryteria diagnostyczne.
Po opracowaniu raportu z badania psycholog spotyka się z rodzicami i przekazuje im wyniki diagnozy.

Proces diagnostyczny nastolatków i osób dorosłych w kierunku zaburzeń ze spektrum autyzmu przebiega podobnie jak w przypadku dzieci. Po wstępnym wywiadzie klient spotyka się z psychologiem w gabinecie w celu uzyskania informacji dotyczących obecnego funkcjonowania osoby diagnozowanej w życiu codziennym. Spotkanie takie trwa około 2 godzin zegarowych.

służy określeniu poziomu funkcjonowania dziecka w różnych aspektach i sferach życia.

• pozwala na określenie słabych i mocnych stron dziecka a przede wszystkim jego potencjału rozwojowego.
• pomaga odkryć potrzeby rozwojowe dziecka i możliwości ich zaspokajania.
• obserwacja dziecka w konkretnych próbach diagnostycznych połączona z oceną jego rozwoju pozwala wskazać wyzwania, z którymi mierzy się dziecko i przygotować dla niego indywidualny program terapeutyczny.

W celu przeprowadzenia diagnozy funkcjonalnej korzystam z wystandaryzowanych pomocy, dzięki którym dokładnie mogę ocenić funkcjonowanie dziecka (KORP, KOZE)